اولین ری اکشنم به باز کردن دوباره اینجا، یه فاکینگ هل از ته دلم بود. حس یه مربیای رو دارم، که علی رقم بردهای گذشته، در چند بازی آخرش شکست خورده. مهم نیست که یه مربی چقدر مقتدر باشه، چقدر تیمش بهش باور داشته باشه، چقدر خودش اعتماد به نفس داشته و چند بازی رو پیروز شده باشه. وقتی چند بازی رو پشت سر هم میبازی، شک و تردید در دل همه ظاهر میشه. هم تیم و هم هوادارها و هم کادر مدریتی، شروع به شک کردن بهش میکنند. به همین راحتی هر تیمیمیتونه وارد بحران بشه، بحرانی که خیلی راحت با یه پیروزی میتونه جلوش گرفته بشه. اما چی میشه اگه اون پیروزی از راه نرسه؟ بله درست حدس میزنید اون مربی به گای سگ میره. مربی فقط از شکستهای پیاپی شکسته میشه، با ناامیدی فقط دنبال یه پیروزی یه سادهست اما زمین و زمان و بخت و اقبال دست به دست هم میدن تا مربی فقط بیشتر و بیشتر تو لجن فرو بره.